เค้าคงไม่ตั้งใจหรอกมั้ง ช่างมันเถอะ รีบเดินไปซื้อของดีกว่า

ไอ้....!! เดินดีๆหน่อยได้ป้ะ?? หรือจะเอา??!!

มองหน้าด้วยหางตา เบ้ปาก แต่ไม่มีปากเสียง

เตือนไปตรงๆ “คุณเดินให้มันดีๆหน่อยสิคะ”

ระเบิดใส่ทันที “ทำไมไม่ระวังคะ? ฮะ? ใครจะรับผิดชอบ??”

น้องคะ ระวังหน่อยนะคะ

ไม่เป็นไรค่ะ แค่เช็ดก็แห้งแล้ว

มองหน้าแล้วข่มความไม่พอใจ ไม่พูดอะไร

โมโหสุดๆ เดินไปพูดต่อหน้าว่ามึงเป็นใครพูดถึงกูแบบนี้ มีงดีนักหรือไง?

ใครจะพูดไม่ดีก็ช่าง เราไม่ได้เป็นแบบนั้นซักหน่อย ไม่แคร์อ่ะ

เดินไปมองหน้า ให้เค้ารู้ว่าเราได้ยิน

พูดเสียงดังด่ากลับลอยๆ

โกรธพอประมาณ ทำหน้าไม่พอใจ ชักสีหน้าใส่เล็กๆ

โกรธแต่ก็ข่มอารมณ์ไว้ ไม่แสดงออกแต่ก็ทำหน้านิ่งๆ ไม่พูดไม่จา

ไม่ค่อยโกรธอ่ะ บางทีคนที่ผิดอาจจะเป็นเราก็ได้

โมโหปรี๊ด บอสคะ พูดอย่างนี้ก็ไม่ถูกนะคะ ชั้นไม่ได้ทำผิดซักหน่อย

หยิบโทรศัพท์โทรหาบริษัททันที ด่าพนักงานยับ

โวยวายหน่อยๆ โทรหาบริษัทว่าช่วยทำอะไรซักอย่าง

เฮ้อเป็นอีกละ เดี๋ยวก็เปลี่ยนค่ายซะเลย

รีเซ็ทเร้าท์เตอร์ หาอย่างอื่นทำไปก่อนละกัน