คำนิยามและการสร้างนิยามใหม่คือหัวใจหลักในการทำความเข้าใจงานของ Virgil Abloh (เวอร์จิล อาโบลห์) แห่ง Louis Vuitton (หลุยส์ วิตตอง) เห็นได้จากการนิยามคำศัพท์ตามฤดูกาลของเขาเองที่ว่า “จงมีอิสระในการให้นิยามและอธิบายไอเดีย” แนวคิดนี้ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านคอลเลคชั่น 8 ของเขาที่สร้างสรรค์ขึ้นด้วยความตั้งใจจะเปลี่ยนวิธีการมองสิ่งต่างๆ ของเรา ด้วยการใช้แฟชั่นเป็นเครื่องมือ แนวคิดของเวอร์จิลคือการถอดรหัสอคติและความลำเอียงที่เกี่ยวข้องกับรูปลักษณ์ของมนุษย์ เขาต้องการเปลี่ยนให้เราปฏิบัติต่อผู้อื่นโดยไม่ได้ดูแค่รูปลักษณ์ของคนคนนั้น โดยมีหนึ่งคำที่เวอร์จิล อาโบลห์ ใช้บ่อยที่สุดนั่นก็คือ “จินตนาการ” สิ่งที่ทำให้ความฝันของเขาลุกโชน เป็นแรงผลักดันให้เขาร่วมทำงานกับหลุยส์ วิตตอง และสร้างมรดกให้กับเมซง

ผลงานของเวอร์จิล ในฐานะผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์แผนกเสื้อผ้าสุภาพบุรุษ ถูกนำเสนอทั้ง 8 ฤดูกาล ตั้งแต่ปี 2561 ถึง 2565 เขาไม่เคยพึงพอใจอยู่แค่การสร้างสรรค์เสื้อผ้าหรือเครื่องประดับใหม่ๆ แต่อยากที่จะพัฒนาค่านิยมของมนุษย์ โดยไม่ให้เครื่องแต่งกายเป็นเพียงเครื่องบ่งชี้ทางสังคม การเมือง  และวัฒนธรรม โดยหวังว่าสิ่งเหล่านี้จะสามารถนำมาใช้สร้างความเปลี่ยนแปลงที่นอกเหนือไปจากแฟชั่น จากจินตนาการนี้เอง Louis Dreamhouse™ จึงถือกำเนิดขึ้นเพื่อถ่ายทอดคอลเลคชั่นที่ 8 สำหรับฤดูใบไม้ร่วง-ฤดูหนาว 2022 ทำหน้าที่เชื่อมโยงธีมและข้อความที่เขาสร้างขึ้นที่ หลุยส์ วิตตอง เรื่องราวผลงานทั้ง 8 คอลเลคชั่น ถูกนำเสนอเหมือนกับเรื่องราวการเดินทางของฮีโร่ ตัวเอกคือผู้ที่ตกอับ ถูกทดลองและทดสอบมากมาย จนสุดท้ายได้กลายเป็นดาวเจิดจรัสในสายตาของผู้ชม

เรื่องราวที่เวอร์จิลถ่ายทอดออกมานี้เพื่อเชื่อมโยงนักออกแบบกับผู้ร่วมชมโชว์ และยังต้องการให้คนรุ่นใหม่ได้มองเห็นตัวเองผ่านประสบการณ์ของเขา ที่มีรากฐานมาจาก Boyhood Ideology® ทำให้ผลงานนี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นเด็ก ซึ่งเวอร์จิล ได้ให้นิยาม Boyhood Ideology® ว่าเป็นการมองโลกผ่านมุมมองสายตาของเด็กที่ไร้อคติ ยังไม่ถูกครอบงำโดยแนวคิดของสังคม เขาอยากตั้งต้นความคิดฝังหัวของเราเสียใหม่โดยเริ่มจากศูนย์ ให้คิดว่าเสื้อผ้าคือเสื้อผ้า และมนุษย์คือมนุษย์ เพื่อตอกย้ำหลักการนี้เวอร์จิลจึงวางองค์ประกอบโชว์ให้ออกมาสนุกสนานดั่งจินตนาการของเด็กๆ ใน Louis Dreamhouse™ คอลเลคชั่นที่ 8 จึงมีทั้งปราสาทเป่าลมเด้งดึ๋งและอุปกรณ์ทำว่าวจากคอลเลคชั่น 3 รวมทั้งรันเวย์สีรุ้งจาก คอลเลคชั่น 1 ที่เป็นดั่งจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

จากจินตนาการของเวอร์จิล รันเวย์สีรุ้งที่ทอดผ่าน the Palais-Royal คือ ถนนอิฐสีเหลืองในนิทานพ่อมดแห่งออซ ส่วนในคอลเลคชั่นนี้เขาเลือกลวดลายจากภาพยนตร์มาสร้างซิลูเอ็ตบนชุดสไตล์ฮิพฮอพของย่านร็อคฟอร์ดที่เขาเติบโตขึ้นมาในรัฐอิลินอยส์  เวอร์จิล สะท้อนตัวเองแบบเสียดสีในเรื่องราวของเด็กหญิงชาวไร่จากมิดเวสต์ที่ถูกพายุทอร์นาโดพัดไปตกในดินแดนมหัศจรรย์ของพ่อมดออซ ในโลกคู่ขนานนี้ ออซคือปารีส โดโรธีคือเวอร์จิล และพ่อมดคือจินตนาการของเขา แนวความคิดที่เกิดขึ้นซ้ำๆ เรื่องพลังอำนาจของการเปลี่ยนแปลงถูกนำมาสร้างสรรค์เป็นลวดลายกราฟฟิกในคอลเลคชั่น 8 หรือตัวละครพ่อจากหนังในคอลเลคชั่น 7

ในแคมเปญแรกสำหรับคอลเลคชั่น 1 เขาได้ลองจินตนาการใหม่โดยนำภาพวาด The Painter’s Studio ของ Gustave Courbet (กุสตาฟว์ กูร์แบ) เมื่อปี 1855 มาทำใหม่ในรูปแบบภาพถ่าย ภาพวาดดั้งเดิมเป็นภาพของกูร์แบที่กำลังวาดภาพ และด้านซ้ายรายล้อมไปด้วยผู้คนจากหลายชนชั้นทางสังคมในฝรั่งเศส และด้านขวาเป็นกลุ่มชนชั้นสูง ส่วนในเวอร์ชั่นของเวอร์จิล เป็นภาพของตัวเขาเองกำลังลองชุดในคอลเลคชั่น และรายล้อมไปด้วยสมาชิกในทีม คนในวงสังคม และนายแบบ

ภาพของกูร์แบ ตีความ “โลกตามความจริง” ในสายตาของชนชั้นสูง ส่วนด้านเวอร์จิล แสดงถึงการแลกเปลี่ยนของทุกฝ่ายที่สร้างวิสัยทัศน์ของเขาแก่หลุยส์ วิตตอง ที่มีทั้งความหลากหลาย การรวมทุกคน และความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เขาย้อนกลับไปใช้ภาพวาดนี้อีกครั้งในคอลเลคชั่น 8 โดยปรับไปใช้ผ้าและภาพพิมพ์

หลังจากจบเรื่องพ่อมดแห่งออซไปแล้ว ก็ถึงคราวของพ่อมด คอลเลคชั่น 2 ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากบทดัดแปลงพ่อมดแห่งออซ โดยใช้นักแสดงผิวดำทั้งหมด ซึ่ง Black Imagination นี้จะกลายเป็นส่วนสำคัญในการสร้างสรรค์ของเวอร์จิล อาโบลห์สำหรับหลุยส์ วิตตองทุกครั้ง ซึ่ง Black Imagination เป็นการคิดใหม่เพื่อรื้อถอนความคาดหวังและแนวความคิดในจิตใต้สำนึกเกี่ยวกับคนดำที่สืบทอดกันมาในสังคมทุกช่วงประวัติศาสตร์ อีกทั้งต้องการสร้างความตระหนักรู้เกี่ยวกับคนดำสำหรับโลกปัจจุบันและอนาคต เมื่อผนวกรวมกับ Boyhood Ideology® เวอร์จิล ได้สร้างคณะหุ่นเชิดสีสันสดใสในคอลเลคชั่น 5 จากความทรงจำที่เพื่อนๆ ของเขาบินมาปารีสเพื่อดูโชว์แรกของเขาที่สร้างสรรค์ให้กับหลุยส์ วิตตอง

หุ่นเชิดที่ดูเหมือนของเล่นได้แรงบันดาลใจมาจากรูปแกะสลักไม้แบบแอฟริกาตะวันตกที่เวอร์จิล คุ้นเคยตั้งแต่เด็ก จากการเป็นลูกชายของผู้อพยพเชื้อสายกานา ในคอลเลคชั่น 5, 6 และ 7 งานของเขาเริ่มแสดงถึงลักษณะส่วนตัวของเขามากขึ้น เช่น ธงชาติกานา ผ้าเคนเต้ และรูปทรงแบบแอฟริกาตะวันตกที่กลายเป็นส่วนประกอบหลักในงานแสดง ภาพยนตร์ในคอลเลคชั่น 6 ได้แรงบันดาลใจมาจาก Stranger in the Village ของเจมส์ บอลด์วิน (James Baldwin) ที่นำเสนอประสบการณ์การเป็นศิลปินคนดำในบ้านเกิดของศิลปะแบบยุโรป เวอร์จิล อุทิศคอลเลคชั่น 7 ให้กับ Amen Break จังหวะของเสียงกลองยอดนิยมของ The Winstons ศิลปินเพลงแนวฟังก์และโซล ในปี 1969 ที่ถูกนำไปเป็นตัวอย่าง และกลายเป็นรากฐานของแนวแพลงฮิปฮอปและจังเกิ้ลในเวลาต่อมา และยังปรากฏในเพลงป๊อปอีกหลายพันเพลงที่เป็นที่คุ้นหูกันในปัจจุบัน

เวอร์จิล ยังใช้แพลตฟอร์ตของเขาเพื่อแสดงถึงอิทธิพลระดับโลกที่ไม่ได้รับการพูดถึงมากของวัฒนธรรมฮิปฮอป สิ่งที่หล่อหลอมให้เค้าเติบโตขึ้นมา เขาต้องการมีส่วนร่วมกับ Black Canon แคตตาล็อกรวบรวมความทรงจำ การสร้างใหม่ และการอนุรักษ์ประวัติศาสตร์ศิลปะคนดำที่เทียบได้กับวิธีการศึกษาและสอนศิลปะแบบยุโรป สำหรับเวอร์จิล การบันทึกผลงานที่สร้างสรรค์มีจุดประสงค์เพื่อคนรุ่นหลังเสมอ นั่นคือการอนุรักษ์ไว้เพื่อจะได้สร้างแรงบันดาลใจให้แก่คนรุ่นต่อๆ ไป และเปิดประตูที่เขาเปิดค้างเอาไว้เพื่อนำไปสู่โอกาสต่างๆ ด้วยความคิดนี้เวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญ งานของเขาจึงมักมีแก่นเรื่องเกี่ยวกับเวลา คือ เราได้รับช่วงเวลาในชีวิตมาเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ให้แก่โลกนี้ได้

บัตรเชิญสู่คอลเลคชัน 4 มีภาพของนาฬิกาที่เดินถอยหลัง ในช่วงกลางของโชว์ที่เต็มไปด้วยปุยเมฆ มีต้นไม้ที่มีบันไดพาดนำพาไปสู่สวรรค์ ลวดลายนี้ถูกนำมาสร้างสรรค์ขึ้นซ้ำอีกในคอลเลคชั่น 8 เช่น กระเป๋าสีฟ้าตกแต่งด้วยมือจับสำหรับปืนเขา ลายการ์ตูนรูปกริมรีพเปอร์ (ยมทูต)ที่แทรกอยู่บนเสื้อผ้า และโครงสร้างรูปทรงว่าวที่ถูกนำมาแปลงให้เป็นปีกนางฟ้าขนาดเท่าคนจริง เวอร์จิล จินตนาการถึงชีวิตที่เราสามารถทำให้นาฬิกาเดินช้าลง ให้เวลาเดินถอยหลัง หรือแม้กระทั่งให้เวลาหยุดเดินได้ เหมือนดั่งภาพภูมิทัศน์เมืองโดย จอร์จิโอ เด คิริโค ที่เขาโปรดปราน

เวอร์จิล มองว่าข้อจำกัดต่างๆ เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น เขาจินตนาการว่าสวรรค์และโลกมนุษย์จะมีลักษณะอย่างไร (คอลเลคชั่น 4) ตีความดอกไม้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของความหลากหลายของมนุษย์ (คอลเลคชั่น 3 และ 8) และมองเห็นความเป็นอารยะในความโรแมนติกแบบปารีส (คอลเลคชั่น 2, 3 และ 8) เขามีความหลงใหลในลัทธิศิลปะเหนือจริง แต่งานของเขาไม่นิ่งเฉยเย็นชาแบบลัทธิที่หลบหนีความจริง (escapism) หลักปรัชญาของเขาคือความต้องการอย่างจริงใจในการต่อกรกับปัญหาของโลก และเขาทำตามความฝันนั้นด้วยแนวทางปฎิบัตินิยมอย่างเคร่งครัด แต่เมื่อวิธีแก้ปัญหาตามหลักการและเหตุผลดูเหมือนไม่ได้ช่วยให้โลกดีขึ้นสักเท่าไหร่ เขาจะมอบทางออกอีกแบบหนึ่งในทางตรงกันข้ามให้ลองดูเสมอ

สำหรับคอลเลคชั่น 5 เวอร์จิล จัดพาเหรดสะดุดตาที่เกือบจะหลอนจิต เพื่อสร้างสิ่งที่เขาเรียกว่า Hypnovisualism® ซึ่งเป็นวิธีการตรรกะบิดเบี้ยวอย่างจงใจในการสร้างความเอื้ออาทรในจิตใจมนุษย์ผ่านการแสดงที่หยอกล้อกับจิตประสาท และมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับแนวคิด Trojan Horse for the Mind™ ของเขา ถือเป็นการนำปัญหาสังคมและการเมืองมาเคลือบน้ำตาลด้วยสิ่งที่เขาเรียกว่า “ความแตกต่างที่แทบมองไม่เห็น” เช่นการแสดง ความบันเทิง และบทกวี เพื่อส่งสารที่หนักหน่วงที่สุดออกไปด้วยรอยยิ้ม เวอร์จิล เห็นว่าเสื้อผ้าสามารถเป็นเครื่องมือที่สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงได้ และเลือกที่จะใช้ทุกตารางนิ้วของแพลตฟอร์มที่มีอยู่ทั่วโลกสร้างสรรค์อะไรบางอย่างนอกเหนือจากอาณาจักรของ “แฟชั่น” ขึ้นมา

พบกับคอลเลคชั่น 8 โดย เวอร์จิล อาโบลห์ ได้ที่ หลุยส์ วิตตอง ทุกสาขา ทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า และเครื่องประดับคอลเลคชั่นนี้คือสวยมากกก มีความ Unisex ใช้ได้ทั้งผู้ชาย-ผู้หญิง สาวกหลุยส์ วิตตองต้องรีบไปจัดก่อนของหมดนะคะ